11 апреля 2011 года. Минск. бензин, сахар, масло и терроризм

originally posted on pda.nn.by

Про телек

    Не так давно было, но снег еще лежал. Включил я телек, а там председатель Нацбанка еще с другом на золотых слитках сидят.

И гласят, что все чудесный, золотовалютные резервы выросли до ужасных миллиардов. На завтра смотрю — очереди у обменников. Ну, думаю, эти лохи телек не смотрят. Посмеялся. А через два дня хотел десять долларов купить с получки, а на обменнике объявление — валюты временно нет. Я и туда, и сюда — нигде нет. Тревожно стало. Вечером телек включаю — какой-то мужик рассказывает, что у нас все отлично, бензин дешевле, чем в Европе, и нефти в России закупили недорогой и много. Назавтра специально посмотрел — солярка подорожала и остальной бензин.

На той неделе телек включаю — министр торговли выступает: «Сахар и масло дорожать не будут, у нас их большие запасы». Я уже авоську схватил в магазин бежать, но посмотрел на часы — поздно. Закрыто уже. Чуть не заплакал.

На следующий день встречаю соседа, он оппозиционером себя зовет. Так обычно он с бутылкой пива в руке ходит (им там выдают, наверное), а тут два пакета сахара тянет. Я ему — где брал? А он говорит, не суетись, размяли уже. Пошел я расстроенным домой, включил телек, а там министр обороны выступает: «Наш народ счастлив, что есть мирное небо над головой». Мне стало плохо. Что ж они, гады, задумали?

Юзик Простый [12:03, 11 апреля 2011]
###

Опубликовано:  http://pda.nn.by/artykul/53033

Оригинал:
 Аўторак, 12 красавiка 2011 г. [усе навіны дня] [RSS]

Пра целік

Не так даўно было, але снег яшчэ ляжаў. Уключыў я целік, а там старшыня Нацбанка яшчэ з адным на залатых злітках сядзяць.

І абвяшчаюць, што ўсё цудоўны, золатавалютныя рэзервы выраслі да жудасных мільярдаў. На заўтра гляджу — чэргі ля абменнікаў. Ну, думаю, гэтыя лохі целік не глядзяць. Пасмяяўся. А праз два дні хацеў дзесяць даляраў купіць з палучкі, а на абменніку аб’ява — валюты часова няма. Я і туды, і сюды — нідзе няма. Трывожна зрабілася. Вечарам целік уключаю — нейкі мужык расказвае, што ў нас усё выдатна, бензін таннейшы, чым у Еўропе, і нафты ў Расіі закупілі недарагой і шмат. Назаўтра спецыяльна паглядзеў — салярка падаражэла і астатні бензін.

На тым тыдні целік уключаю — міністр гандлю выступае: «Цукар і алей даражэць не будуць, у нас іх вялікія запасы». Я ўжо авоську схапіў у краму бегчы, ды глянуў на гадзіннік — позна. Закрытая ўжо. Чуць не заплакаў.

Назаўтра сустракаю суседа, ён апазіцыянерам сябе кліча. Дык звычайна ён з бутэлькай піва ў руцэ ходзіць (ім там выдаюць, пэўна), а тут два пакеты цукру цягне. Я яму — дзе браў? А ён кажа, не мітусіся, размялі ўжо. Пайшоў я расстроены дадому, уключыў целік, а там міністр абароны выступае: «Наш народ шчаслівы, што мае мірнае неба над галавой». Мне стала дрэнна. Што ж яны, гады, задумалі?

Юзік Просты [12:03, 11 красавiка 2011]

[чытаць каменты (6) ці каментаваць]

###